Afgelopen vrijdag meldde premier Rutte tijdens zijn wekelijkse persconferentie dat hij zich flink heeft gestoord aan de 'walgelijke' reacties naar aanleiding van een bekendmaking van een aspirant-politica. Zeker, niet iedere reactie op sociale media is even verheffend. Vaak is het beter om even tot tien te tellen.
Met het veroordelen van dergelijk onbeleefd gedrag is niets mis, mits één lijn wordt gekozen. Helaas ontbreekt het daar nog weleens aan, als ik de woorden van politici en de keuzes van de media erop na sla. Zo heb ik niets gehoord over 'achterlijke tokkies' in Ede die andermans auto's in brand staken. Tevens heb ik niets vernomen over de walgelijke acties van linkse fascisten die supermarkten controleren op Israëlische producten. De mooie woorden van Dodenherdenking zijn alweer vergeten, zo lijkt het. Ik heb Ahmed Aboutaleb in ieder geval nog niet gehoord over deze angstaanjagende gelijkenis met het verleden, in zijn stad. In Oostenrijk werd een presidentskandidaat als extreem-rechts betiteld. Nog los van de vraag of dat inderdaad het geval is, kun je je afvragen waarom de president van Venezuela consequent niet als extreem-links wordt neergezet. Tenslotte, kritiek op de Islam wordt al snel gezien als racisme en islamofoob terwijl de vanzelfsprekend walgelijke voorbeelden van misbruik in de Katholieke Kerk bij de minste aanleiding het Journaal halen, zo lijkt het. Zo zijn er natuurlijk nog veel meer voorbeelden te geven van selectieve verontwaardiging en veroordeling.
Als politici en media met twee maten blijven meten of, anders gezegd, een dubbele moraal in stand willen houden, zal dit haar uitwerking niet missen, in negatieve zin. De maatschappelijke schade zal onmetelijk zijn én moeilijk te repareren. Kortom, er is alle reden om secuur te zijn!
Met het veroordelen van dergelijk onbeleefd gedrag is niets mis, mits één lijn wordt gekozen. Helaas ontbreekt het daar nog weleens aan, als ik de woorden van politici en de keuzes van de media erop na sla. Zo heb ik niets gehoord over 'achterlijke tokkies' in Ede die andermans auto's in brand staken. Tevens heb ik niets vernomen over de walgelijke acties van linkse fascisten die supermarkten controleren op Israëlische producten. De mooie woorden van Dodenherdenking zijn alweer vergeten, zo lijkt het. Ik heb Ahmed Aboutaleb in ieder geval nog niet gehoord over deze angstaanjagende gelijkenis met het verleden, in zijn stad. In Oostenrijk werd een presidentskandidaat als extreem-rechts betiteld. Nog los van de vraag of dat inderdaad het geval is, kun je je afvragen waarom de president van Venezuela consequent niet als extreem-links wordt neergezet. Tenslotte, kritiek op de Islam wordt al snel gezien als racisme en islamofoob terwijl de vanzelfsprekend walgelijke voorbeelden van misbruik in de Katholieke Kerk bij de minste aanleiding het Journaal halen, zo lijkt het. Zo zijn er natuurlijk nog veel meer voorbeelden te geven van selectieve verontwaardiging en veroordeling.
Als politici en media met twee maten blijven meten of, anders gezegd, een dubbele moraal in stand willen houden, zal dit haar uitwerking niet missen, in negatieve zin. De maatschappelijke schade zal onmetelijk zijn én moeilijk te repareren. Kortom, er is alle reden om secuur te zijn!
Reacties
Een reactie posten